Με αφορμή αυτά που συνέβησαν στη φυλακή Lee Correctional Institution στην πολιτεία της Νότιας Καρολίνας της Αμερικής και με τον τραγικό θάνατο 7 συγκρατούμενων μας και 17 σοβαρά τραυματισμένων και με την πλήρη ευθύνη της υπηρεσίας της εν λόγω φυλακής, διευθυντού και του αρχιφύλακα, καθώς γνωρίζανε ότι προέρχονταν από αντίπαλες συμμορίες και επίτηδες τους τοποθετήσανε στην ίδια πτέρυγα και καμαρώνανε για το άνανδρο αποτέλεσμα τους. Εμείς οι κρατούμενοι της Α’ πτέρυγας με βάση την αλληλεγγύη μας προς όλους τους αγωνιστές κρατούμενους της φυλακής της Νότιας Καρολίνας και προς όλες τις φυλακές της Αμερικής δηλώνουμε την στήριξη μας μέσα στο γενικότερο κλίμα της εποχής, θέτοντας ως πρωταρχικό σκοπό την εναντίωση στους βρώμικους χειρισμούς που ασκούν οι διευθυντές και οι αρχιφύλακες στις φυλακές με αποτέλεσμα τον θάνατο των αδερφών μας συγκρατούμενων μας.

Στις 13 Γενάρη του 1970 ο Nolen και 2 μαύροι ακόμα κρατούμενοι στις φυλακές Soledad πυροβολήθηκαν και δολοφονήθηκαν από φύλακα κατά την διάρκεια σύγκρουσης τους με λευκούς ρατσιστές κρατούμενους της ¨άριας αδελφότητας¨. Τέσσερις μέρες αργότερα ένας δεσμοφύλακας ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και πετάχτηκε από την τρίτο όροφο της πτέρυγας. Γι’ αυτή την ενέργεια που θεωρήθηκε πράξη αντεκδίκησης κατηγορήθηκαν ο George Jackson και δύο ακόμα μαύροι κρατούμενοι.   Οι τρεις τους που έγιναν γνωστοί ως Soledad Brothers αντιμετώπιζαν την ποινή του θανάτου. Στις 7 Αυγούστου το 1970 ο 17χρονος Jonathan Jackson οπλισμένος με πυροβόλο κατέλαβε την δικαστική αίθουσα στο Marin της Καλιφόρνιας απελευθερώνοντας τρεις μαύρους κρατούμενους της φυλακής San Quentin και παίρνοντας ως όμηρους τον δικαστή, τον εισαγγελέα και τρεις ένορκους. Σκοπός του Jonathan Jackson ήταν να ανταλλάξει τους δικαστές με τους Solidad Brothers ζητώντας την ασφαλή μεταφορά τους στην Κούβα. Κατά την έξοδο τους από το δικαστήριο, η αστυνομία άνοιξε πυρ σκοτώνοντας τον Jackson, τον δικαστή και δύο απ τους κρατούμενους.

Ποτέ δεν συγχωρούμε και ποτέ δεν ξεχνάμε τους βρώμικους κύκλους της φυλακής Lee Correctional Institution στην πολιτεία της Νότιας Καρολίνας των  ΗΠΑ που οδήγησαν στον θάνατο 7 συγκρατούμενων μας όπως επίσης και 17 πολύ σοβαρά τραυματιών. Όποιοι είναι ρατσιστές και υποστηρίζουν τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια των μαύρων, των Πορτορικάνων και Λατίνων  από λευκά λυσσασμένα σκυλιά δεσμευόμαστε ότι θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους με οποιοδήποτε τρόπο και αδιαφορώντας για το κόστος. Πρέπει να γνωρίζουν τα γουρούνια της φυλακής της Νότιας Καρολίνας όπως και σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής ότι για την σφαγή που προκάλεσαν θα πληρώσουν μία μέρα γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις.

Οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης της απεργίας επιλέχθηκαν ώστε να αναδειχθεί το ιστορικό των αγώνων στις Η.Π.Α. για την κατάργηση της δουλείας και την απελευθέρωση των Μαύρων. Στις 21 Αυγούστου του 1831 ο Αφροαμερικανός Νατ Τέρνερ συμμετείχε μαζί με άλλους σκλάβους σε μια μεγάλη εξέγερση που απελευθέρωσε σκλάβους από τις φυτείες και εκτέλεσε δουλεμπόρους. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1971 ξεκίνησε η εξέγερση στις φυλακές Άττικα. Οι 1.200 κρατούμενοι κατέλαβαν μέχρι τις 13 Σεπτέμβρη τρία συγκροτήματα των φυλακών, κρατώντας ομήρους 38 σωφρονιστικούς υπαλλήλους, αιτούμενοι τη χορήγηση αμνηστίας, την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στις Η.Π.Α. και την κατάργηση των βασανιστηρίων.

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ:

• Άμεσες βελτιώσεις στις συνθήκες των φυλακών και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων ανδρών και γυναικών.
• Άμεση λήξη της δουλείας στη φυλακή. Σε όλα τα άτομα που φυλακίζονται σε οποιονδήποτε τόπο κράτησης υπό τη δικαιοδοσία των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να καταβάλλεται ο μισθός που ισχύει στην πολιτεία ή την επικράτειά τους για την εργασία τους.
• Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των δικαστικών διώξεων πρέπει να ανακληθεί, επιτρέποντας στους κρατούμενους να αντιμετωπίσουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους.
• Ο νόμος περί αθέτησης των ποινών και ο νόμος περί μεταρρύθμισης των ποινών πρέπει να ακυρωθούν, έτσι ώστε οι κρατούμενοι να έχουν τη δυνατότητα αποκατάστασης και υφ’ όρον απόλυσης. Κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να καταδικάζεται σε θάνατο μέσω της φυλάκισης ή να εκτίει ποινή χωρίς πιθανότητα υφ’ όρον απόλυσης.
• Άμεσο τέλος των ρατσιστικών υπερβολικών ποινών, των υπερβολικών καταδικών και των απορρίψεων για υφ’ όρον απόλυση σε μαύρους και έγχρωμους. Να μην απορρίπτονται οι αιτήσεις για υφ’ όρον απόλυση στους μαύρους των οποίων τα θύματα ήταν λευκοί, κάτι που αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα στις νότιες πολιτείες.
• Άμεσο τέλος των ρατσιστικών νόμων περί στήριξης συμμοριών που στοχεύουν στους μαύρους και στους έγχρωμους.
• Σε κανέναν κρατούμενο δεν πρέπει να απαγορεύεται η πρόσβαση σε προγράμματα αποκατάστασης στον τόπο κράτησής του με τη δικαιολογία ότι πρόκειται για βίαιο παραβάτη.
• Οι κρατικές φυλακές πρέπει να χρηματοδοτούνται, ειδικά για να προσφέρουν περισσότερες υπηρεσίες αποκατάστασης.
• Οι επιχορηγήσεις Pell Grants πρέπει να επανέρθουν σε όλες τις πολιτείες και τις επικράτειες των ΗΠΑ.
• Να γίνεται σεβαστό το δικαίωμα ψήφου όλων των εγκλείστων πολιτών που εκτίουν ποινές φυλάκισης, των υποδίκων και των αποκαλούμενων «πρώην εγκληματιών”. Απαιτούμε την εκπροσώπηση. Όλες οι φωνές μετράνε.

Λευτεριά σε όλους τους αγωνιστές κρατουμένους της φυλακής Lee Correctional Institution και όλων των φυλακών  της Αμερικής.

Φυλακές Λάρισας

Σπύρος Χριστοδούλου

Το κείμενο συνυπογράφουν 127 κρατούμενοι της Ά πτέρυγας