Από 15 χρόνων ο Θεοχάρης – Χαρίτων Τεμπερεκίδης μπαινόβγαινε σε φυλακές και αναμορφωτήρια. Συνελήφθη για πρώτη φορά το 1968 και κλείστηκε σε αναμορφωτήριο. Πέρασε σχεδόν τη μισή ζωή του στις φυλακές όπου πάντα πρωτοστατούσε στους αγώνες για τα δικαιώματα των κρατουμένων. Συνεπής, πάντα στο πλευρό όσων πάλευαν μέσα στις φυλακές, σεμνός και λιγομίλητος, πέθανε με το όπλο στο χέρι, και οι τελευταίες του κουβέντες ήταν να παραπλανήσει τα ΕΚΑΜ για τους συνεργάτες του.Ο Χάρης Τεμπερεκίδης δολοφονήθηκε μετά από καταδίωξη των ΕΚΑΜ στα βουνά της Κορινθίας, στις 7 Φλεβάρη 1999.
Το όνομά του Χάρη Τεμπερεκίδη συνδέθηκε με τον ισοβίτη Γιάννη Πετρόπουλο, με τον οποίο απέδρασαν τον Μάιο του 1986 από τις φυλακές της Κέρκυρας. Ένα μήνα αργότερα συνελήφθησαν σε διαμέρισμα, στην περιοχή του Ζωγράφου. Ο Γιάννης Πετρόπουλος έγραψε το παρακάτω βιβλίο-θεατρικό κείμενο για τον σύντροφό του με τίτλο: Ο Χάρης Δεσμώτης.
Από την εισαγωγή του βιβλίου:
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, μια εξέγερση στις φυλακές Αλικαρνασσού, πυροδοτεί ένα ξέσπασμα, που σαρώνει απ’ άκρη σ’ άκρη τις φυλακές της χώρας. Οι κρατούμενοι βάζουν φωτιά στα στρώματά τους, ανεβαίνουν στις ταράτσες και αρχίζουν να γκρεμίζουν τα κάτεργα. Σε κάποιο από τα παράθυρα των φυλακών Αλικαρνασσού, ένας κρατούμενος έχει κρεμάσει ένα πανό που γράφει: